taal

In een eerdere post schreef ik over het stempeltje verlegen.

Kinderen die niets durven te zeggen. Stil en teruggetrokken zijn. Kinderen die nauwelijks opvallen in de klas of in de groep. Omdat ons brein zo graag in hokjes denkt worden deze kinderen snel in het hokje verlegen geplaatst. Vaak zonder dat men zich verdiept heeft in het waarom. Waarom durft het kind niet veel te zeggen? Zonder na te denken; kan het kind het wel zeggen?

Alle reden dus om ook eens aan de taalontwikkeling te denken en die in kaart te laten brengen. In mijn webinars TOS leg ik altijd de nadruk op deze stille en teruggetrokken kinderen. Ik hoop dat leerkrachten en andere professionals anders naar deze stille kinderen gaan kijken.

Er is echter nog een ander verschijnsel waar ik de aandacht voor wil vragen; de kinderen die juist heel druk en vaak negatief aanwezig zijn doordat zij qua gedrag opvallen.

Deze kinderen komen vaker in een conflict terecht of hebben moeite met vriendjes maken. De link met een taalontwikkelingsstoornis (TOS) wordt bij deze problemen niet altijd gelegd, waardoor ze soms pas laat of helemaal niet de juiste ondersteuning krijgen.

Als kinderen moeite hebben zich verbaal te uiten, doen dat vaker fysiek. Ze worden bijvoorbeeld agressief of gaan zich clownesk gedragen. Dat clowneske gedrag komt vaak voort uit onzekerheid; dan vinden ze mij vast wel leuk…

Bij deze kinderen horen we vaak dat zij het stempel ADHD hebben gekregen juist omdat ze zo druk zijn. Maar net als bij verlegen kinderen geldt ook bij de drukke, gefrustreerde of boze kinderen dat we verder moeten kijken dan onze neus lang is. Wij zien het topje van de ijsberg; gedrag dat is wat we boven water kunnen zien, maar wist je dat een ijsberg nog veel groter is onder water. Alles wat zich onder water afspeelt kun je niet zien en er wordt vaak aan voorbij gegaan. Ook bij deze drukke kinderen is het verstandig om na te gaan hoe de taalontwikkeling verloopt. Of zij zich verbaal kunnen redden.

Moet je nagaan als de andere kinderen uit de groep wel taalvaardig zijn. Moet je nagaan hoe vervelend het is dat zij super snel kunnen schakelen en reageren met taal terwijl jij heel veel moeite hebt met het begrijpen van taal en het snel vinden van woorden. Dat is echt mega frustrerend! Tja en wat doe je in zo’n situatie; je vlucht dus je trekt je terug of je vecht en laat je op een andere manier horen.

Kinderen met TOS lopen vaak continue achter de feiten aan; bij het begrijpen van grapjes, bij het begrijpen van de uitleg van een spel, bij het begrijpen van een opmerking. Dat kan leiden tot onbegrip of zelfs een conflict. En kinderen met TOS begrijpen dan vervolgens vaak niet waarom ze in een conflict terechtgekomen zijn. Ze voelen zich alleen en onbegrepen.

Deze kinderen hebben ondersteuning nodig. Ze moeten leren hoe je een gesprek kunt voeren. Ze hebben geen oordeel nodig op basis van gedrag.

Ze hebben begrip van hun omgeving nodig. Een omgeving die zich verdiept in het waarom van het gedrag.

Een omgeving die verder kijkt dan het negatieve gedrag maar de kansen van een kind en de positieve kanten wil zien om zo het kind verder te helpen en te laten groeien.

Groeten,

Chantal Mailly, logopedist